بازی اورجینال Call of Duty: Black Ops Cold War

همانطور که از اسم بازی هم پیداست، Call of Duty: Black Ops Cold War ما را به دوران جنگ سرد می‌برد. دورانی که در آن ترس از جنگ قریب‌الوقوع اتمی بین ابرقدرت‌ها جهان و بشریت را تهدید می‌کند. و طرفین هم در تلاش هستند تا با ماموریت‌هایی اکثرا مخفیانه و متوسل شدن به روش‌های نوین آن زمان، به دشمن خودشان ضربه بزنند و مانع از موفقیت آن‌ها شوند.

داستان بازی

از نظر داستانی، Call of Duty: Black Ops Cold War دنباله‌ای برای قسمت اول Black Ops است و همه‌چیز، از جایی آغاز می‌شود که تیمی متشکل از نیرو‌های آمریکایی، با دستور مستقیم رونالد ریگان، رییس جمهور وقت، در به در دنبال یک تهدید قدیمی می‌گردند که همه نشانه‌ها و شایعات، خبر از اوج‌گیری او و تحرکات جدی‌اش می‌دهند؛ این تهدید، شخصی نیست جز یک جاسوس اهل شوروی به اسم پِرسیوس که بیش‌تر به یک سایه شبیه است و همین هم پیدا کردن و کشتنش را سخت می‌کند. در این میان، بازیکن نقش کاراکتری را برعهده دارد که تعیین اسم و یک سری خصوصیات شخصیتی‌اش برعهده گیمر است. ولی خب در بازی، با اسم مستعار Bell شناخته شده و مورد خطاب قرار می‌گیرد.

گیم‌پلی بازی

مراحل مخفی‌کاری بازی، به قیمت فدا کردن قسمت‌های اکشن و سینمایی آن تمام نشده‌اند. حتی خیلی از آن‌ها هم به بازیکن حق انتخاب می‌دهند تا اگر دلش خواست مرحله را به شکل اکشن هم انجام دهد. یا اینکه در نهایت به یکی از آن سناریو‌های نفس‌گیر بازی منتهی می‌شوند که با گرفتن اسلحه به دست، به دل دشمن می‌زنید و حسابی از خجالتشان در می‌آیید. در نتیجه شاهد ترکیب خیلی خوب و ایده‌آلی از اکشن و مخفی‌کاری در بازی هستیم. که هرچند شاید از دید برخی طرفداران و به دلایل سلیقه‌ای مورد پسند قرار نگیرد، ولی نتیجه نهایی بسیار خوش‌ساخت است و قطعا ارزش وقتی را که برایش می‌گذارید، دارد.

اما یکی دیگر از موارد خیلی خوب بخش داستانی بازی، نقش داشتن انتخاب‌های بازیکن در آن است. هرچند قسمت شخصی‌سازی کاراکتر بازی در ابتدا شاید پیچیده به‌نظر نرسد. اما خصوصیاتی که برای کاراکترتان در نظر می‌گیرید در ادامه واقعا روی گیم‌پلی بازی تاثیر می‌گذارند. همچنین درست است که سیستم انتخاب دیالوگ بازی آنقدر هم تاثیرگذار نیست. و نهایتا مثلا به آغاز شدن یک هدف فرعی در دلِ مرحله منجر شده یا اطلاعاتی از شخصیتی می‌دهد که در حال صحبت با او هستید. ولی خب برخی تصمیمات دیگری که در بازی می‌گیرید روی روند و مخصوصا پایان‌بندی داستان تاثیرگذار هستند. به طوریکه شما با تصمیم‌تان می‌توانید یکی از پایان‌های چندگانه بازی را مشاهده و تجربه کنید. و فارغ از اینکه انتخاب‌تان کدام باشد، پایان‌بندی‌های بازی همگی با‌کیفیت و حسن‌ختام خوبی برای قسمت داستانی آن هستند. مخصوصا با آن پیچش جذابی که در اواخر بازی با آن روبه‌رو می‌شویم.

جزئیات بیشتر

کلد وار از نظر گرافیکی، مخصوصا در بخش داستانی آن، شدیدا چشم‌نواز و زیبا است. و کاملا لایق منتشر شدن در مقطعی را که در حال تغییر نسل هستیم، دارد. بازی، خیلی خوب آن اتمسفر دهه هشتادی را با رنگ‌بندی که کاملا مناسب فضای کلی سیاسی و نسبتا تاریکش است به‌تصویر کشیده و همینطور دقت خیلی خوبی به جزییات شخصیت‌هایش دارد. از طرفی دیگر، فرقی نمی‌کند که صحنه مقابل‌تان محیط جنگلی ویتنام باشد یا یک کمپ برفی در شوروی؛ تمام محیط‌ها با دقت خیلی خوبی به ریزه‌کاری‌ها طراحی شده‌اند و بدون اغراق، گرافیک بازی پیشرفتی عالی داشته و خبر خوب اینکه حداقل در نسخه پی‌سی، بدون مشکل فنی خاصی به شکلی کاملا نرم و روان هم اجرا می‌شود.

منبع توضیحات: زومجی